actieve vulkanen, witte stranden en een heet stran

Ola amigos.
Hier is dan deeltje 3 van mijn blog leven. Ben inmiddels ook bezig met foto’s uitzoeken. Heb alleen door dat het er zo belachelijk veel zijn dat ik ze in secties ga uploaden zodat het in ieder geval leuk blijft ze te bekijken in plaats van een dagtaak. Vandaar dat de fotos die ik vandaag upload niet verder zullen gaan dan the white island.

Laatste keer was ik gebleven bij onze aankomst in Whatakane. Inmiddels alweer 3 dagen geleden en er is vrij veel gebeurd inmiddels. Zoals gezegd hadden Niek en ik een ticket geboekt voor de White Island. De volgende dag uiteraard heen gegaan.

Nadat we hadden ondertekend dat we de organisatie niet verantwoordelijk zouden stellen als het eiland zou ontploffen werden we op een vrij mooie boot geladen en gingen we richting het eiland. Dit was zo’n 50 kilometer varen. Niek en ik heerlijk op de boeg gezeten, compleet nat geworden door het opspattende water. Vanaf een afstand kon je het eiland al zien liggen. In het begin dacht ik nog met mijn naïeve hoofd, goh wat een wolken rond dat eiland. Uiteraard is dat rook van de actieve vulkaan. In ieder geval, anderhalf uur op de boot doorgebracht voordat we bij het eiland waren.

Uiteindelijk met speedbootje aan wal gebracht daar en je weet direct gewoon niet wat je ziet. Het is gewoon net en wond op de aarde. Prachtig gevormde bergen die als een soort hoefijzer de zee in lopen. Maar alles is geel van het zwavel, modder kookt, rook is overal. Net alsof de aarde loopt te etteren. We hadden prachtig gele helmpjes gekregen (fb fotos enzo) en een optioneel gasmasker. Het verhaal achter het gasmasker was, het hoeft niet: we hebben ook snoepjes zodat je veel slijm maakt en niet gaat hoesten. Nee dank je, ik hoef geen zwavel gassen in te ademen. Heb een paar momentjes geen masker opgehad, slaat je direct op de keel. We hebben zo’n anderhalf uur door de krater gelopen, landmarks bekeken en wat verhalen over het eiland gehoord. Ergens begin 20e eeuw was het namelijk een mijn kamp, waar mensen maanden zaten om zwavel te mijnen. Niet heel gezond. In ieder geval een bijzondere ervaring. Heb zelf eigenlijk nog nooit op een actieve vulkaan midden in de oceaan gelopen. Zelfs het water van de vulkaan nog geproefd, niet echt lekker :p Echt een bijzondere ervaring, vandaar dat ik daar waarschijnlijk wat meer foto’s van upload.

Op de terugweg op de boot hebben we nog een paar keer een albatros gespot en een paar vliegende vissen. Kleinigheidjes, maar wel leuk.

We waren van plan om direct na de tocht door te scheuren naar matamata, hier ligt namelijk hobbiton. Of the shire, van lord of the rings. Helaas waren we we echter net te laat om nog aan de toer mee te doen. Dus zijn we maar doorgereden naar de oostkust van de coromandel. Tapu. De Coromandel is zeg maar het witte stranden gebied van Nieuw Zeeland.
De tocht richting onze campsite was erg mooi. Bergen aan de ene kant, strand en zee aan de andere. Helaas te donker om foto’s van te maken, maar dat was iets wat we de volgende dag maar in moesten halen. We zijn namelijk enigszins vroeg opgestaan, en via de noordkant naar de oostkust gereden waar alles echt adembenemend mooi zou moeten zijn.

Was ook wel een beetje zo. Zulke bizarre uitzichten, niet normaal. Camera’s zijn allemaal leuk en aardig, maar dit krijg je gewoon niet op een foto. Sommige plekken zijn niet alleen de stranden stralend wit, nee, de rotsen doen ook gezellig mee. Vervolgens blijft de begroeiing wel gewoon doorgaan, dus heb je helder groen op witte rotsen met een wit strand. Daar wil ik een huis. Hier hebben we dus ook maar ff een stop gemaakt. Moest namelijk een erg mooi strandje zijn, waar je eerst een half uur heen moest wandelen. Over de rotsen, door het bos en aan de andere kant van de berg was dan het strand. Was de moeite dubbel en dwars waard. Heerlijk liggen zonnen en van de woeste zee genoten. Op foto’s moet je helaas nog even wachten dus :)
Na hier wat uurtjes te hebben gelegen zijn we door gereden naar onze camping. Leuk ding, dicht bij Hot water beach.

Hot water Beach is een strand waar je met een schepje mee naar toe moet. Daar zijn namelijk heet water bronnen. Ga naar het strand, graaf een gat en geniet van heerlijk warm water. Tenminste, dat dachten wij. Nou blijkt dat Hot water beach een understatement is. De naam zou boiling hot water beach moeten zijn. Werkelijk waar, als je daar je schep in het zand zet komt er kolkend water omhoog, zo heet. Het leuke is dat iedereen als een malle daar een gat loopt te graven. Niet iedereen bouwt een dammetje om ze gat, dus er stroomt steeds kokend heet water van het strand de zee in. Te midden van dit alles, probeer jij dan je gat te graven, duitse activiteiten. Wat je dus krijgt is dit. Een groepje hollanders + 1 brit, die proberen een gat te graven, maar om de 10 seconde als een stel hyperactieve mafkezen naar zee rennen om hun voeten af te koelen. Uiteindelijk hadden we dan een prachtig gat gegraven, alleen was het water zodanig heet dat we er niet in konden staan. Gelukkig gingen verderop een paar mensen uit hun gat, dus hebben wij die maar geclaimed.

Uiteindelijk hebben we nog gewoon wat gezwommen, voordat we op de camping gingen barbecueën. Uiteraard hadden we de volgende dag ook een programma. Cathedral cove! Dit is een strand, omringt door bergen. Maar natuurlijk niet zomaar bergen. Nein, hier heb je een tunnel in de berg die weer naar een ander strand leidt. Trouwens, wederom een van de witte stranden, met witte bergen, helder blauwe zee en bossen. Van zichzelf al mooi, maar zo’n poort naar een ander strand voegt wel iets toe. Dit was overigens de laatste dag dat Katie en Tim bij ons zouden zijn. Zij zijn ’s middags door gereden naar the bay of Islands, waar ik al met de Kiwi Experience was geweest.

Ben nu dus nog met Maartje en Niek. Morgen hebben we heerlijke niks doen dag/bakken aan strand dag ingeroosterd. Tegen het eind van de dag rijden we dan weer naar het westen van de Coromandel waar Niek en ik de volgende dag een wandeling van 8 uur gaan ondernemen. Dat is overigens de laatste dag die ik dan met Niek en Maartje doorbreng. Zij zullen dan ook doorrijden naar the bay of Islands, terwijl in me eigen auto richting het zuiden ga reizen.

Dit is vast wel eerst weer genoeg om te lezen! Zoals gezegd zullen de foto’s in secties verschijnen en een nieuw blog zie je ook wel weer verschijnen.

Adieu!
X