Nieuws vanuit Dunedin

Hallo luitjes,

Heb weer eens tijd genomen om eens rustig te gaan zitten en een verhaaltje online te donderen. Zit op het moment namelijk in Dunedin en het zowaar gratis internet in het hostel. Doe daar nog eens een redelijk goed werkende pc bij en je hebt de perfecte combinatie om een blog + wat foto's te uploaden.

Ben er zonet achter gekomen dat ik vrij ver achter lig met foto's online zetten. Ga dus proberen vandaag wat meer foto's dan normaal te uploaden. Mijn absoluut welgemeende excuses als er teveel moois in 1x online verschijnt. Mijn advies is om in het in meer dan 1 dag te bekijken als het je teveel wordt.

In ieder geval. Bij mijn laatste verslag stopte ik bij de melding dat ik naar Steward Island zou gaan om daar een wandeling te maken. The Rakiura Track. Inmddels gedaan en al weer een aantal dagen op het vaste land. Voor zover je Nieuw zeeland als vaste land kan aanschouwen.

Prima vermaakt op Steward Island. Uurtje met de Ferry varen om er te komen, direct wat spullen gehuurd (gas, pan, slaapzak) en begonnen aan de wandeling.

De eerste dag zou zo'n 4 uur wandelen zijn vanaf het begin. Hierin hadden ze echter niet de 4 kilometer lopen vanaf de ferry naar het begin van de wandeling berekentdtddt.

Steward Island moet volgens velen een beetje Nieuw Zeeland voorstellen zoals het een paar eeuw geleden was. Erg ruig en erg veel bos. Idee is dan ook dat je hier veel kans maakt om Kiwi's in het wild te zien, evenals vele andere vogel soorten. Het eiland heeft dan ook maar 1 dorpje, met 400 inwoners.

Kiwi's heb ik helaas niet gezien, sowieso niet heel veel vogels als ik er aan terug denk. Maar de wandeling was alsnog wel prima. Ik zeg inderdaad wel prima en niet prachtig of wauw of iets in die trent. Het was namelijk niet echt een wandeling die je maakt om de bijzondere uitzichten. Meer om weer eens een andere kant van Nieuw Zeeland te zien.

Afijn, de eerste dag was inderdaad maar 4 uur wandelen, inclusief de extra 4 kilomter. Je komt weer aan bij de bekende DOC hutten om te overnachten. De hutten waren vrijwel hetzelfde als op Abel Tasman. Ruimte waar je met je pannetje wat te eten in elkaar kan flansen, een slaapzaal waar je de matrassen tegen elkaar aan drukt en zo'n 15cm van je buur ligt en wc's waar je nou niet al teveel tijd in wilt doorbrengen. Enige verschil was dat hier helemaal geen douches aanwezig waren. Wat af en toe voor een geurige ervaring zorgde als je een algemene zaal in en uit liep.

In de eerste hut waren we maar met ze 5en in totaal. Franse Jongen, Duitse meid en een New Zeelands stel. Leuke mensen, dus dag lekker doorgebracht met wat kaarten en lezen. In deze hut was ook een vrijwillige DOC ranger aanwezig.

Dit pakte goed uit voor ons, was een vrij enthousiaste jongen die de volgende dag met ons wou gaan vissen naar een of ander schelp dier dat in de bay leefde. Leek ons prima plan. Volgende dag dus over een paar rotsen wat verder de bay in geklouterd, waar hij het water in ging en met een mes een paar flinke beesies uit het water haalde. Weet niet hoe ze heten, moet de foto's maar bekijken om te weten waar ik het over heb.
Dingen waren vrij groot, minimal 12.5 cm.

Stuk of 5 meegenomen naar de hut, in stukken gehakt en als lunch op gegeten. Dikke prima, aangezien deze dag de langste wandeling zou zijn. Zo'n 6 uur volgens het schema.

Iedereen loopt zo'n track gewoon in ze eigen tempo en je ziet mekaar wel weer bij de volgende hut. Na zo'n 3 uur door regenwoud te hebben gelopen luste ik wel wat te eten, dus heb ik schuilend onder een boom me lunch naar binnen gewerkt. Ik zeg schuilend omdat het de laatste 2 dagen van de wandeling nogal heftig regende. Niet echt een verassing na 7 week een blauwe lucht te hebben gehad.

Na me lunch ben ik verder gelopen tot ik dus bij een bordje kwam die me de juiste kant op moest wijzen. Tot me verbazing stond er "North arm hut" (mijn eind bestemming van die dag) 5 minutes. Oh.
In plaats van 6 uur lopen dus iets meer als 3. Nja, gelukkig had ik een boek.

Hetzelfde herhaalde zich eigenlijk de volgende dag waar je een pad dat je 5 uur zou moeten kosten aflegde in 2.5. Verder wel een prima wandeling. Aan het eind mezelf getrakteerd op vis (die ze daar rechtstreeks uit het water halen) met wat friet. Aangezien het St. Patrick's day was mocht bier natuurlijk niet ontbreken.

Teruggegaan naar Invercargill om de volgende dag via de Catlins naar Dunedin te rijden.

Prachtige rit door de catlins gemaakt met vrij veel stop plekken om uitkijk punten, watervallen, zeeleeuwen etc te bekijken. Hele rit heeft me zo'n 8 uur gekost.

Dunedin zelf is een erg mooie plaats. Eerste stad die zowaar mooie gebouwen heeft :p Hostel waar ik op het moment zit is een omgebouwd oud landhuis. Vrij mooi gebouw, geen stapel bedden en gratis internet. Top plek.

Vandaag ben ik de peninsula van Dunedin opgereden. Mooi stuk land dat als een vinger de grote oceaan in prikt. Aan het uiteinde van deze peninsula zit een Royal Albatross sanctuary. Hier heb redelijk wat tijd doorgebracht. Eerst vanaf een uitkijk punt geprobeerd om ze te zien. Wat opzich wel lukte, maar vooral in de verte.

Uiteindelijk er voor gekozen om een tour van een uur door het reservaat te maken. Had hier redelijk veel geluk aangezien ik de enige op de tour was. Groep voor mij waren met 15. Rond deze tijd zijn de jonge Albatrossen uit hun ei en zijn pap en mam voortdurend bezig om ze te voeren. Dit gaat om ongeveer 2 kilo vis per keer dat ze gevoerd worden.
Beestjes eten dus veel.

De groep voor mij had niet veel geluk aangezien ze geen albatross gezien hebben, naast de jonkies die in hun nest zaten. Zelf had ik wat meer geluk aangezien vanaf het moment dat ik in de obervatory stapte een albatross non stop heen en weer bleef vliegen. Echt prachtig mooie beesten, naam is absoluut terecht :p

Morgen ben'k van plan wat meer van Dunedin zelf te zien en misschien eens iets van een souvenir jacht te ondernemen. Nu eerst weer een berg foto's sorteren en kijken wat in online kan gooien.

Tjuus!